Sami Frashëri with love for the Pellazgic origin, nationality, language and faith of the Albanian "Albania"

Erudite Sami Frashëri, the Mother of the National Renaissance, emphasizes: Albanians are the oldest of the nations of Europe. The oldest of our parents the world calls them Pelasgas. This very old nation has been very strong and spread throughout Europe. The Pelasgians had a beautiful and poetic faith. They believed in all the signs of nature and heavenly bodies, prayed to the sun, the moon, the big stars, the sky, the clouds, the wind, the sea, and others. (They worshiped the naturalist religion of Old Dodona). The Pelasgians are the most seed of the tribe, from the largest and most well-known: the Illyrians were in Albania and in Bosnia, Herzegovina, Montenegro, Croatia, Dalmatia, etc. to the end of the Adriatic and beyond Sava; very close to Macedonians and Thracians and Phrygasians; yes, they were all one and understood each other's language. Even in the times of the Romans, these Pelasgian nations were alive and well, finally a great force defeated them as well as other nations. The old Ilyri does not sink below Vijosa from the south. From Vijosa to the sleeves of Ambrakia (Artësa), part of the south of today's Toskëri, you are called Epir (Ipërë, Hipërë or Sipërë). The Illyrians and Epirotes governed by the advice of their elders and elders, they did not differ and were like today's Albanians, they also spoke the language that we speak today. Epirus, united with Macedonia, held out for a long time and killed many armies of Paul Emilius. This wild and stone-hearted man burned and destroyed eighty cities in Tuscany and drove so many thousand slaves into Rome; chastity was lost for the Illyrians and the Epirites submitted to the orders of the Romans. The Albanians, no matter how much they were killed, were not humiliated. These two kingdoms that had a lot of civility had two enlightened kings, Pyrrua a Burri, king of Epirus and Teuta. The Albanians were, you say, chaste and governed among themselves; they were masters in their own right and not slaves. The Albanians became Christians, but without leaving the old properties and customs, songs and dances. But in the seventh century of Christ, the Saxons and Bulgarians invaded from the north. If they speak Serbian, they are called Shqeh. Language is the first sign of the distinction of nations. Albania remains a small country, the southern half of Illyria, Macedonia and Epirus. Skenderbeu who gave and will give his whole life for the honor of Albania, this incomparable man; the powers of Europe had hope and were waiting for salvation. Albania in the wake of this man preserved its chastity with honor. Then the whole nation was gathered with a chaste government and its name was heard in all the worlds with honor and math from those who stood against the Turks. Albanians, brave people and warriors, have called the war a job and a profit for themselves; they speak from the oldest and most beautiful languages ??of the earth. The friends and sisters of Albania have been lost for thousands of years and have not been spoken to on earth. Albanian, our oldest language, is alive and spoken even today as in the times of the Pelazgs; the oldest of the Aryan nations of Europe. We have many signs which prove that the Pelasgians, that seem to us like fairy tales from ancient times, they spoke this language that we speak today. The names of the gods that the Pelasgians prayed to have taken the mythology of the Greeks and Romans. Many words that history has preserved for us are Albanian and show us that the Pelasgians spoke the language we speak today thousands of years ago. Albanian is a very old language, which has been preserved since ancient times, unbroken and unaltered. So many Albanian nations, the Macedonians, the Thracians, the Phrygas, the upper Illyrians who were Pelasgians, Albanians like us who are not today; losing their language, they became extinct, mixed with other nations, took their language and became of those without distinction.

Shqiptarët në sot Shqipëri e kanë ruajturë fort mirë gjuhën e vjetërë e Pellazgëve të përallavet. Qysh gjuha shqipe s’është prishurë e ndryshuarë, duke mos pasurë shkronja e livra, duke me mos shkruarë e kënduarë në shkolla kur gjuhë të shkruara janë prishur? Shqiptarët e kanë mbajturë gjuhën e kombërin me dliri. Shqiptarëtë roninë në malet e tyre më vetëhe. Doktor Hani që ka shkruarë shumë të vërteta për Shqipërinë ka gjeturë një gur të shkruarë shqip të cilatë u ngjajnë shkronjave finiqishte shkruarë me gjuhë shqip prej Frygaset e Etruskëvet të vjetërë të cilët ishin Pellazgë dmth Shqiptarë. Shqiptarëtë që motit kanë shkruarë në gjuhë të tyre me ato shkronja që dininë. Shqipja kish mbeturë gjer në kohët tënë gjuhë e pashkruarë. Shqiptarëtë e kanë cpërkatur tërë faqen e dheut me gjak po të tjerë kanë fituar; kanë punuarë për botënë e kurë për vetëhe, për Shqipërinë që është vogëluarë shumë nga gjith’ ata vënde që kishin prindrit tanë Pelasgëtë. Besa nuk sjellë nonjë çqim a çarje në mes të shqiptarëvet. Grindjet e besës kurrë në këtë vend s’kanë ngjarë. Shqiptari është shqiptar përpara se të jetë mysliman a i krishterë. Ç’ka qënë kur kish besën e ti, besën e Pellasgëvet. Besa s’e ka ndruarë fare edhe kurrë, se vë gjithnjë kombërinë përpara besësë. Me fuqi të kësaj lidhjeje e dëshire brez pas brezi kanë mundurë të ruajnë kombërin’ e gjuhën nëpër mest të kaqë reziqeve. Shqiptarëtë janë edhe sot ç’ishin këtu e kaqë mijë vjet më parë; janë Pellazgët e kohëravet të përallave. Shqiptarëtë kanë gjithë çi duhetë një kombi. Janë aq trima e të fortë, çdo mësim që të hyjë Shqiptari çquan nga të tjerëtë edhe del siprë të gjithëve. Shqiptarëtë me gjithë ndryshimit të besëve, nuk janë ndar’ e çarë po të bashkuarë, kanë dashurinë në mest të tyre dmth gjith’ ato që duhetë të ketë një komp për të vajturë mbarë. Shqiptari e lë besënë në radhë të dytë edhe vë kombërin e ti përpara. Shqipëtarëtë e Italisë, njerëz të ditur e të vyerë kanë deshirë e rojnë duke ruajturë gjuhën, besënë e kombërin. Për njerinë në këtë jetë s’ka gjë m’e vjejtur (vlerë) e me dashurë se kombëria. Çdo njeri sikundërë do t’an’ e t’ëmënë edhe vëndinë, ashtu do edhe kombin e ti. Gjuha është m’e par e m’e madhe shënj’ e një kombërie. Një gjuh’ e pa shkruar s’mund të qëndrojë shumë kohë e paprishurë. Gjuha mbahetë me shkronja. Ka qëndruarë kaqë mijë vjet, se roninë në malet. Vetëm Shqiptarëtë e Shqipërisë e kanë ruajtur kombërin’ e tyre pelasgjike duke mos u përzjerë me të huajt. Sot çdo komp për të ruajturë kombërin e gjuhën e ti, ka nevojë të hapnjë sytë, të ketë mëndjenë të mbledhurë, të shpjerë gjuhën e ti përpara. Në kombëri s’ka miqësi. Shqiptarëtë duhetë të jenë të zottë të ruajnë vetë më vetëhe vëndin e tyre. Samiu i Madh çështjen pellazgjike e vlerëson trashëgimi të fisëshme e virtut të kombit më të lashtë mbi Dhe. Shqipëtarëtë pasardhës të pellazgëve hyjnorë vluan në gji të shenjtë dhe e trashëguan brez pas brezi etninë pellazgjike, gjuhën dhe besimin hyjnor duke e përcjellë ditëve tona me legjenda, valle e këngët me iso, llahutë, fyell, gajdë dhe çifteli prej mijra vitesh. Rilindasit prejardhjen pellazgjike e bënë mjet të fuqishëm të luftës politike për të mbrojtur të drejtën e vetvendosjes të shqiptarëve si komb i veçantë më i lashtë dhe kulturën popullore shqiptare me prejardhje pellazgjike e barazuan në kulturën e përgjithëshme europiane. Populli ynë ka bërë sakrafica të mëdha për të mbrojtur dhe ruajtur etninë pellazgjike shqiptare. Fenë e bënë ideologjinë kombëtare me mitologji pagane. Kultin e malit Tomor e bënë nacional si shprehje të etnosit shqiptar. Sami Frashëri i krahasonte virtutet e pellazgëve me ato të malësorëve të Veriut. Samiu shprehet:.. “në kohët e lashta, Tempulli i famshëm i Dodonës që ndodhej në Epir, u përkiste pellazgëve. Ai kundërshton z. Karapano e thekson se tempulli më i lashtë mbi Dhe i Dodonës Pellazgjike nuk është diktuar ende ose nuk është kulti malit Tomor. “Qytetaria është një e pandarë, por ata që e kanë ruajturë e q’e kanë ritur e zbukuruarë kanë qënë në ç’do kohë. Ç’do qytetëri me pastajme ka paturë qënë m’e gjerë e më e plotë nga më parë…edhe qytetari e evropianëvet është m’e mbarë nga të tëra të shkuaratë”. Qytetërimi e ka origjinën në matriakat në Dodonën dhjetëmijë vite kryeqëndër e pellazgëve hyjnorë. Eruditi Sami Frashëri mendonte e thonte që populli shqiptar, sot i prapambetur mund të ngrihet dhe të shkojë përpara njëlloj si popujt e tjerë. Çështjen pellazgjike e vlerëson virtut të fishëm kombëtar. Trashëgimia hyjnore pellazgjike shqiptare mbetet aset dhe prioritet për të sotmen e të nesmen e ndritur shqiptare, evropiane e botërore si vlerë universale e njerëzimit. “Shqipëtarët tradhëtorë pa diturë quhenë grekomanë. Lëvdatë perëndisë! Që kur ka zënë të shkruhetë shqipja grekomanëtë kanë zënë të pakësohenë ditë më ditë”(fq 52). Personalitete me famë botërore grekë e sërbë pranojnë: “Qëndra e Qiellit dhe e Tokës, ka qënë në ato kohëra [të lashta] një kodrinë shqipëtare” ose Faltorja hierore Dodonë. Ajo është Maja e shkëmbit të Larmë në Kamnikun Neolitik ku prej foshnjërisë së njerëzimit shenjtëron Faltorja Dodonë, më e vjetra, më e para, tempull më i lashtë mbi Dhe, qendër hyjnore dhe politike e Botës së Lashtë e shumë kërkuar dhe shumë e debatuar. Miqtë e shqipëtarëve gjithë kombet e Evropësë, Francezëtë, Italjanëtë, Alemanëtë, Ingjilizëtë, Austria e të tjerë e duanë e e nderojnë kombinë tonë si më i vjetrinë e më të fiçminë. Rusia q’ është vetë Shqah nuk e kursen fjalën e mirë.(fq 54-55) Shqipëria ka mik të madh amerikanët që me austriakët e gjermanët i mëshojnë etnisë më të lashtë europiane. Bota e sotme në etni të stërlashtë është unike pellazgjike dodoniane. Perëndia më e lashtë mbi Dhe në kronologjinë e perëndive është perëndia Dodonë që e di saktë lashtësinë e Kamnikut Neolitik. Nëna e Madhe Dodonë është pjellësi i racës njerëzore, i gjuhës së folur të shkëmbit, i fesë së kësaj bote e trasformuar në mijëvjeçarë, i artit, lojrave olimpike, etj. Gjithçka vegjeton sot në botë e ka zanafillën në Dodonën Plakë Kolonja Kamnik. Ju drejtohem me Sami Frashërin për ta bërë prioritet çështjen pellazgjike. Ajo ekziston prej matriakatit që e flasin qartë objektet dhe fenomenet arkeologjike të zbuluara në Kamnik. Qytetin matriakal Dodonë, fatlumë që u zbulua ta shndërojmë në prioritet historik turistik. Vjosa e egër park kombëtar është risi pellazgjike. Lumi më i bukur mbi Dhe buron te Titarezi i këndshëm i Homerit, në Olimpin Dodonë të Akilit, Odisesë, Eneut. Samiu i dytë shkon shumë larg që ende pas tre vitesh nuk doni apo nuk më kuptoni. Dodona Plakë shpresoj të konceptohet në tërë dimensionin e saj që nga “Pellazgu i parë i vendit”. Shqipëria po bëhet. Ajo do bëhet më e bukur se çe ëndëronte Sami Frashëri duke ju përkushtuar Dodonës Plakë.